In een andere wereld

Na een vlucht van negen uur met naast me een vadsige Chinese buurman en een paar rijen achter me een voortdurend jankend kindje, kwam ik toch redelijk wakker (lekker die adrenaline) in een andere wereld aan. Met de bus naar het station was kinderspel. Het goede nieuws was dat het snel en probleemloos ging, het slecht nieuws dat mijn trein naar Datong van Beijing West Station bleek te vertrekken.... en wel over twee uur terwijl ik op Beijing Centraal stond. Dus, snel in de taxi. Op West gelukkig wel een kaartje kunnen krijgen en ook nog snel, zeker gezien de lange rijen bij de loketten. Ik had een ' hard sleeper', dus onderweg naar Datong nog wat slaap ingehaald die ik in het vliegtuig tekort gekomen was. Toen ik om half negen in Datong aankwam was het inmiddels donker. Een hotel uit de Lonely Planet gekozen, wat gelukkig in grote neon-letters de naam op de gevel had staan en schuin tegenovr het station ligt. Heerlijk slaapt dat als er niet nog honderd(en) mensen om je heen slapen.

Met een Engels stel heb ik een taxi gedeeld om de twee belangrijkste bezienswaardigheden rondom Datong te bekijken: de 'Yungang Caves' en de 'Hanging Monastery'. De grotten waren prachtig, maar helaas waren er ook veel die dik onder het steenkool-stof zaten, waarvan de beelden of delen ervan ooit geroofd zijn of die anderszins aan het degraderen zijn. Wat er nog over is, is prachtig, dus het moet in volle glorie helemaal onvoorstelbaar geweest zijn. In een grot zitten allemaal kleine Boeddha-beeldjes en een aantal anderen hebben juist hele grote beelden. De twee grotten met Boeddha's van ongeveer 15 meter hoog vond ik het indrukwekkendste. Het hele complex bestaat uit 52 grotten en is zeker de -voor China toch wel hoge- toegangsprijs van 60 yuan waard. Daarna naar het 75 km buiten Datong gelegen 'hanging monastery'. Onderweg van alles gezien. Vrachtauto's met heel diverse belading: koeien en ezels, bergen meloenen, en heel veel steenkool. Ook zijn er hier nog volop ezelkarren in gebruik. Het hangende klooster doet zijn naam eer aan en hangt letterlijk aan de bergwand. Het houten klooster steunt tegen de berg op smalle palen. De gangetjes en balustrades zijn laag en smal. Met mijn rijke fantasie had ik geen moeite om me voor te stellen hoe het hier was, toen de monniken hier nog woonden. Ver weg van de bewoonde wereld, in een klooster wat als een vleermuis tegen de bergwand is geplakt... Misschien hielp het ze wel om letterlijk en figuurlijk dichterbij de goden te komen.

Datong is als stad niet echt geweldig. De resten van de stadsmuren is het enige wat oud is. De rest van de stad bestaat uit hoogbouw en vierbaanswegen met enorme kruispunten waar de bussen en taxis elkaar middels de claxon proberen te overtroeven. Eigenlijk zoals in zoveel Chinese steden. Niets om voor hier te blijven. Dus ga ik morgenochtend met de bus naar Hohhot, de hoofdstad van de provincie Binnen-Mongolie.