PR op de Halvvasan!!!

Vanmorgen moesten we vroeg (half zeven) opstaan, want om half acht moesten we weg. De start was tussen 9 en 9.30 uur en de start in Oxberg is iets meer dan een uurtje rijden vanuit Tällberg.
Het was perfect weer met 3 graden onder nul en nagenoeg geen wind. De start van de Halvvasan is een massastart, maar het was dit jaar beter geregeld dan vorig jaar toen de hele bende echt gelijktijdig vertrok. Nu werder er iedere keer een paar mensen doorgelaten, wat ervoor zorgde dat het geheel al iets werd gespreid. Dat was wel zo prettig en is ook voor je starttijd geen probleem want de tijd gaat toch pas lopen als je over de startlijn gaat. De tijd wordt geregistreerd in een chip, zoals de Champions-chip die met hardlopen wordt gebruikt, middels registratiekastjes aan weerszijden van het spoor. Bij het passeren van deze kastjes geven ze een piepsignaal af. Wat een aanhoudend gepiep oplevert als er veel mensen tegelijk passeren, zoals bij de controleposten vaak het geval is.
Ook voor deze 45-km-loop even wat statistieken. Er deden 2221 mensen mee en ze hadden 20 nationaliteiten. Voor 66,2% was het de eerste keer en de gemiddelde leeftijd was 46,1 jaar.

Door de gedoseerde start kon ik op het eerste stuk aardig doorlopen op wat steile afdalingen na, waar je in de 'sneeuwploeg' naar beneden moest. Het parkoers was hetzelfde als de Kortvasan, maar dan met een extra rondje aan het begin van 17 km. Het ging een stuk beter dan vrijdag en al bij de eerste controlepost (na 17 km) had ik het gevoel dat een verbetering van mijn tijd van vorig jaar erin zat. Maar dat moet je dan nog wel even doen, want dan heb je nog 28 km te gaan en dat is aardig wat. Mijn gemiddelde snelheid tussen de controleposten was 9,5, 10,5, 9,8 en 10,3 km/h. Al met al niet slecht, zeker niet gezien mijn niet-optimale voorbereiding. Onderweg was het erg mooi, omdat er vannacht nog sneeuw was gevallen en die als op een kerstkaart op de bomen lag. Het spoor was ijzig en dus lekker snel, wat spectaculair snelle afdalingen opleverde. Ook vandaag was het weer gezellig bij de controleposten en onderweg. Bij de controleposten zijn massa's vrijwilligers bezig om alle lopers te voorzien van drinken (warm water, sportdrank, blåbärsoppa, bouillon of koffie) en iets te eten (brood, chocolade of stukjes banaan). En om alle weggegooide bekertjes uit het spoor op te scheppen, zodat ook degenen die na je komen in het spoor kunnen blijven. Op verschillende plaatsen onderweg, vaak ook gewoon ergens in het bos, stonden toeschouwers aan te moedigen. Soms maakten ze lawaai met koeienbellen, maar allemaal waren ze erg enthousiast en hadden ze bewondering voo de prestaties van de lopers. Het sfeertje onderweg was dus erg gezellig.
Ik was ook erg tevreden over hoe ik mijn ski's had gewaxt. Voor mij was het deze winter voor de eerste keer dat ik met wax-ski's langlauf. Ik had er weliswaar een cursus voor gedaan, maar dat is maar een uurtje oefenen en daarbij kan je niet nabootsen hoe je de verschillende temperaturen en sneeuwsoorten interpreteert en aan de hand daarvan de glij- en afzetwax kiest. Gelukkig gaven ze van de organisatie de dag van tevoren wax-tips via de website. Dat maakt het leven een stuk eenvoudiger. en mijn ski's waren inderdaad goed gewaxt. Ze gleden erg goed in het spoor en ook omhoog had ik voldoende grip. Af en toe plakte er wat sneeuw onder het afzetgedeelte (dat is het midden van de ski), maar eigenlijk alleen bij de steile hellingen die je zonder spoor opgaat en dat was er in het spoor ook zo weer af. Ik geloof ook zeker dat ik een deel van mijn tijdswinst heb gehaald uit mijn nieuwe ski's.
Ik was binnen in 4.27,58. Vorig jaar was het 4.57,45. Een leuk PR dus.
Ook de rest van de familie had het goed gedaan. Mijn vader had zich ook goed verbeterd en was in 4.51,59 (was vorig jaar 5.17,02). Ik was een half uurtje na Björn, die finishte in 4.05,19.

Door alle inspanning en de relatief hoge temperatuur was mijn fleece, een jas had ik niet aan, behoorlijk nat, net zoals mijn handschoenen (kon je bijna uitwringen) en mijn schoenen. Onderweg ben ik behalve zweet ook veel ander lichaamsvocht verloren. Volgens mij had ik met mijn snot wel een emmertje kunnen vullen.... Plassen hoefde ik onderweg gelukkig niet, waarschijnlijk heb ik dat allemaal uitgezweet. Gelukkig hebben ze hier een volldig ingericht huis met wasmachine en wasdroger, dus die kon gelijk aan met de sportwas van drie personen.

Na een lekker vissoepje de sauna in gegaan om de vermoeide spieren te onspannen. En dan morgen maar zien hoe soepel ik nog kan bewegen. Eigenlijk kan dat me niet zoveel schelen. De buit, in de vorm van een PR, is binnen en daar was het me allemaal om te doen. Morgen even geen langlauf.