Afscheid van Beijing

Vandaag de laatste dag van mijn vakantie en van mijn verblijf in Beijing. Vanochtend ben ik begonnen met een wandeling van een paar uur door de hutongs. Dat was onwijs leuk. Er valt zoveel te zien dat je ogen te kort komt. Van alles is er op straat: de kapper, de groenteboer, de fietsenmaker, vrouwen die op de kleinkinderen passen, de was wordt opgehangen, de fietsen (met bakjes) worden gerepareerd of geverfd,.... Bij een raam in een huis kun je telefoneren, of broodjes kopen. De buurten waar ik vanmorgen doorheen ben gelopen, zijn nog geen toeristische trekpleister want ik was zelf ook een bezienswaardigheid. Wel authentiek dus.

Daarna heb ik de Drumtower beklommen en werd boven verrast met een uitvoering op de grote drums en met een mooi uitzicht over de stad en het Beihai park. Aan de oever van het meer ten noorden van het Beihai park heb ik om half elf een tussenstop gemaakt bij een theehuis. Het was niet echt goedkoop (38 yuan), maar heerlijke thee. En de thee kwam met wat hapjes. Dat kwam goed uit, want na mijn vroege start had ik wel trek. Alle hapjes waren specialiteiten van Beijing. De meesten waren erg zoet en vond ik niet echt heel lekker, maar wel leuk om te proberen.
Daarna ben ik langs het meer naar het Beihai park gelopen. De hutongs daar zijn heel anders. De rikshaws staan in lange rijen langs de stoep te wachten op de toeristen en je wordt voordurend aangesproken of je ook mee wil of anders vallen de verkopers je wel lastig met hun toeristische zooi (ze verkopen ook allemaal hetzelfde). Wel een hele mooie klassieke Chinese tuin bekeken. Met rotspartijen waar je overheen en onderdoor kan lopen, mooie paviljoens, waterpartijen, lange overdekte galerijen, poorten en doorkijkjes. Jammer van de toergroep met gids met microfoon. Maar ja, ook dat is China.

Het Beihai park is echt een rustpunt in de drukke stad. Er wordt gevaren op het meer, gewandeld, gepicknickt en geslapen. Ik heb een aantal gebouwen bezocht en langs het water gewandeld en genoten van het uitzicht op de witte pagoda aan de overkant, de mensen en het mooie weer (28 graden).

Aan het einde van de middag ben ik op zoek gegaan naar een restaurant wat heel goed zou zijn, maar de betreffende wijk was helemaal met de grond gelijk gemaakt. Aan de plaatjes op de afscheidingsschermen rondom de wijk te zien moet het straks heel mooi worden, maar het gaat wel redelijk rigoreus hier. Ook de tempel die ik niet zo ver van het hotel heb gezocht was onvindbaar. Best veel oude wijken worden afgebroken of opgeknapt. Voor de bewoners betekent dat verplicht vrijwillig verhuizen, want het huis gaat sowieso tegen de vlakte;-(.

Na een vermoeiende en mislukte zoektocht naar het bewuste restaurant, ben ik in de hutong waar mijn hotel staat, wat gaan rondkijken. En daar zag ik een klein eethuisje met zes tafeltjes. Wat de mensen daar zaten te eten zag er goed uit plus dat ik geen prijzen van boven de 10 yuan zag. Hoewel ik niet kon lezen wat voor gerechten het waren. Ik werd heel hulpvaardig te woord gestaan. En ondanks dat de helft me ontging, kon ik duidelijk maken dat ik wilde wat ze een tafeltje verderop ook aten, maar dan zonder vlees en een grotere kom. Ik had al gezien dat alle gerechten in een grote en kleine uitvoering te krijgen waren. Het zijn gesneden noedels geworden met tomaat, kool, een soort bosui en ei. Onwijs lekker en dat voor 5 yuan! Eigenlijk veel lekkerder dan gisteren toen het bijna drie keer zo duur was. Zo zie je maar weer dat de prijs niet alles zegt. Maar in de toeristische gebieden in de stad vind je dit soort prijzen niet.

Mijn afscheid van Beijing is, denk ik, ook het afscheid van het Beijing wat ik vandaag heb gezien. In 2008 zal het snel veranderende Beijing nog moderner zijn, maar of dat echt leuker is weet ik niet. Misschien dat er wel wat hutongs overblijven, al is maar als toeristische attractie...