Naar en in Beijing

De vlucht van Urumqi naar Beijing gisteren was turbulent, maar het uitzicht was wederom prachtig. Het begon vlak na het opstijgen met de besneeuwde Hemelse Bergen en daarna kwam er woestijn en nog veel meer woestijn. Ik wist niet dat China voor zo'n groot deel een onbruikbare woesternij is. Nu is me ook duidelijk waarom er een voedseltekort is... De woestijn was prachtig en heel afwisselend. Soms was het zand glad als een spiegel, soms met duinen die golven als de zee en ook waren er bergen en heuvels. De schapenwolken wierpen hun schaduwen op het goudgele zand. Prachtig! Ik heb wel twee uur lang in bewondering uit het raam gekeken. Na ruim drie uur landden we in het donker in Beijing.
Met de shuttlebus naar de stad en me laten afzetten dichtbij het hotel. Een mevrouw die ook in de buurt moest zijn, vroeg waar ik heen moest en heeft me helemaal naar het hotel gebracht. Echt heel erg lief. En ik weet niet of ik het anders wel zo makkelijk gevonden had, want in die hutongs is het wel even zoeken. Zeker in het donker.
Toen de deuren van het hotel opengingen, was het uitzicht op de binnenplaats gelijk prachtig. Filmset nummer twee deze reis!
De binnenplaats is omgeven door de gebouwen waarin de kamers zijn. Aan twee kanten met een etage en aan de andere kanten alleen begane grond. En allemaal rode lampionnen rondom. Een rustig klaterend fonteintje en palmen en bloemen en gezellige zitjes onder de druivenranken maken het geheel compleet. Heerlijk bijgekomen met een potje thee!
Mijn eenpersoonskamer heeft wel een raam maar daarachter staat gelijk een muur, dus daglicht is er niet. Wel een enorme tv, die ik vanuit bed zonder lenzen kan bekijken. En CCTV9, het Engelstalige kanaal van China Central Television. Ook wel weer lekker.
Vandaag een winkeldagje gehad. Vanmorgen deed mijn camera, net als gisteren in het vliegtuig, heel vreemd. Hij maakte spontaan foto's bij het aanzetten en ook weer meedere foto's bij het uitzetten. De fotowinkel vlakbij het hotel kon er niets mee. Eerst dus maar naar het Maosoleum gegaan, want daar mag je toch geen foto's maken. Inclusief het afgeven en weer ophalen van mijn rugzak kostte het een half uur om de grote leider te aanschouwen. Heel officieel allemaal. In de rij met exact vier mensen naast elkaar. Op commando doorlopen. Via de trap belandde ik in een soort voorhal met een stenen standbeeld van Mao. Veel Chinezen legden daar een gele tulp neer (die ze buiten voor 3 yuan hadden gekocht). Daarna ging het met rijen van twee mensen naast elkaar aan twee kanten langs de kist. En niet stilstaan! Mao's gezicht leek wel lichtgevend, want in de verder vrij donkere ruimte was dat als enige uitgelicht. Overal natuurlijk soldaten. Twee naast de kist, twee naast het standbeeld en buiten ook de nodige militairen en bewakingsmensen. Alsof je Mao zou willen meenemen. Dit was wel weer een heel Chinese ervaring.

In de Wangfujing heb ik bij een camerawinkel mijn probleem voorgelegd. Vervolgens werd ik naar boven gestuurd waar drie man camera's uit elkaar aan het halen waren. De meneer luisterde en keek en constateerde dat er iets aan het binnenwerk mankeerde. Wat begreep ik niet, wel dat hij het voor 550 yuan zou repareren. De gok genomen en gaan winkelen. Groots thee ingekocht. Bij de eerste winkel keken ze alsof ze het in Keulen hoorde donderen toen ik naar Taiwan Oolong thee vroeg. Oolong thee komt toch uit Fujian?? Taiwan? Jakkie, zei iemand daar een vies woord? Bij de tweede zaak hadden ze het wel, meerdere soorten zelfs. Ik mocht ook proeven. Hmmm. Naast deze thee nog witte thee gekocht, Chinese Oolong en jasmijnthee.
Bij een theehuis verderop in de straat en onder een van de warenhuizen genoten van 10 jaar oude Oolong thee met wat 'fingerfood' , gefrituurde reepjes yam en een soort pannenkoek-brood met kruiden. Voor 40 yuan heerlijk genoten. De zaak zou trouwens in Europa of in Amerika niet misstaan. Heel hip en modern ingericht.
De camera was op de beloofde tijd niet klaar. Sterker nog hij lag helemaal uit elkaar en het leek er niet op of het goed zou komen. Dus, de heren nog een uurtje gegeven, want aan losse onderdelen in een zakje heb je helemaal niets. Toen was ie wel klaar en het lijkt allemaal opgelost. Wonderlijke lui hier. Dat kunnen ze dan toch zomaar oplossen....
Nog wat dingetjes gekocht voor de Olympische Spelen, want daar zijn ze absoluut al klaar voor hier. Na vandaag ben ik wel uitgewinkeld. Morgen iets heel anders, naar Beihai Park en nog wat door de hutongs lopen (nu ze er nog zijn). En weer foto's maken. Zonder camera voel ik toch een beetje kaal.

Beijing is op sommige punten trouwens wel heel erg veranderd. Veel glimmende hoogbouw en veel hijskranen en bouwwerkzaamheden. Als ze nu ook nog het spugen en het ongegeneerd staren naar buitenlanders afleren, komt het in 2008 wel goed.
Verder is Beijing trouwens behoorlijk veel duurder dan de rest van China. Hier kost diner, en dan nog niet eens bij een restaurant uit de reisgids, zo'n 25 tot 40 yuan. Terwijl ik voorheen soms wel voor 15 en bijna altijd voor 20 yuan klaar was.