De woestijn, de bergen en de muur

Lanzhou was niet een heel bijzondere stad. Groot, druk en met veel hoogbouw. Ik heb wel een fijne ochtend gehad in een leuk park aan de Gele Rivier. Er was veel volk in het park waarvan een deel actief was. Ze deden tai qi, een soort stokvechten, waren met de kinderen aan het spelen of zaten naar andere mensen te kijken en ondertussen wat te eten. Aan het begin van de middag ben ik met de bus naar het vliegfveld gegaan. Het vliegveld ligt een uur rijden van de stad en het was best een mooie rit door de bergen. De vlucht had 40 minuten vertraging, omdat het vliegtuig te laat binnen kwam. Maar de service van Hainan Airlines was prima en de stewards en stewardessen spraken goed Engels!
Het uitzicht onderweg was fascinerend. Zand, zand en nog meer zand. De zandduinen leken van bovenaf op de ribbels die op het strand wel eens langs de vloedlijn ziet. Vlakbij Jaiyuguan kregen we ook uitzicht op de Qilian bergen met hun besneeuwde toppen. Prachtig hoe de woestijn overgaat in deze besneeuwde bergen.

Er zat een groep Amerikanen (waarvan allen op een vrouw na van Chinese afkomst waren en ook Chinees spraken) bij mij in het vliegtuig. Op het vliegveld herb ik nog even met ze staan praten. Ze gaan dezelfde kant op als ik, ook naar Urumqi.
In het pikdonker ben ik gisteravond bij het hotel aangekomen, dus pas vanmorgen kon ik het pas goed bekijken. Het hotel is een huis dat gebouwd is zoals in het Qing-tijdperk. In een vierkant rondom een tuintje staan vier gebouwen en erachter -door een maanpoort- staat nog eens zo'n groepje gebouwen. De pilaren zijn rood en de balken van de dakoversteek zijn kleurrijk beschilderd en eraan hangen rode lampionnen. Het is alsof ik op de filmset van 'Raise the red lantern' ben beland. Het kostte gisteravond wel moeite om het allemaal geregeld te krijgen dat ik er kon slapen... en dat lag dit keer niet aan mijn Chinees. Eerst was de sleutel van de kamer zoek, toen was er geen geiser in de badkamer en dus geen heet water. Toen moest er natuurlijk weer gezocht worden naar de sleutel van een andere kamer. Daar bleek de wc vol (verstopt) te zijn. De kamer ernaast had weer geen heet water. De oplossing is dat ik in de ene kamer douche met heet water en slaap en de wc gebruik in de andere kamer. Dus, ik het mijn eigen Qing-stijl huisje! Gelukkig had die andere kamer nog een tweepersoonsbed, want het bed is een plank en dus keihard. Ik slaap nu op de dekbedden van het andere bed en onder een van mijn eigen bed. Ook de tv deed het gisteren niet, maar waarschijnlijk was dat van het onweer (waarbij overigens geen druppel regen is gevallen). Na al dit geregel heb ik heerlijk gedoucht en genoten van een wonderschone sterrenhemel.

Vanmorgen was het eerste wat ik hoorde toen ik wakker werd het gekwetter van vogeltjes. Alsof ik in een voiliere sliep... Een unieke belevenis in China waar je vogeltjes normaal gesproken alleen in kooitjes ziet.

De dag ben ik begonnen met een bezoek aan het fort, waar ook het hotel op ligt. Helaas waren er ook nog massa's Chinese toeristen, die zich lieten aankleden in traditionele kleding, op kamelen lieten rondrijden over het fort en zo lieten fotograferen. Leuk hoor. En als verrassing kwam ik de Amerikaanse groep ook weer tegen! Nou ja, het fort is ook een van de twee bezienswaardigheden hier, dus het zat er wel in dat zij ook hierheen zouden gaan. De toegangsprijs was weer eens formidabel, 61 yuan. Voor dat geld ben ik wel een tijd bezig geweest, want het is best groot. Drie grote wachttorens op een vesting, waar je boven overheen kunt lopen. En weer als achtergrond die prachtige Qilin-bergen met besneeuwde toppen en rondom alleen maar woestijn. Een plaatje! Het museum over de muur was ook best leuk, en zowaar her en der voorzien van Engelse teksten.
Erna ben ik de Muur in het echt gaan bekijken. De muur eindigt hier ongeveer, op wat ingestorte en afgebrokkelde stukken na die ergens in de woestijn liggen. Voor de 21 yuan toegang mocht ik een enorm eind omhoog klimmen, deels met trappen en deels gewoon tegen een hele steile stoep op. Met als beloning een prachtig uitzicht. Dit deel van de muur is overigens wel gerestaureerd. Maar desondanks een mooi gezicht hoe de muur zich als de kam op de rug van een draak over de bergen slingert. De sport voor vandaag ook weer gehad met naar boven en naar beneden lopen!
Vanmiddag ben ik in het stadje, wat overigens niet veel voorstelt. Er is niet eens een warenhuis. Het schijnt 130.000 inwoners te hebben, en dat is te merken. Ik heb net een buskaartje gekocht voor de bus van morgen naar Dunhuang. Dat duurt ongeveer zes uur, maar de trein duurt drie en omdat Dunhuang geen station heeft moet je dan nog eens ruim 2 uur met de bus. Dan maar gelijk de bus. Meestal heeft de bus ook betere stoelen (want soft seats heb ik nog nergens kunnen krijgen, meestal omdat ze geen soft seat wagons hadden). Ik hoop dat ik onderweg kan genieten van de rit door de woestijn.
Straks nog even inkopen doen, zodat ik morgen onderweg genoeg te eten en te drinken heb.
Tot het volgende bericht, waarschijnlijk uit Dunhuang.